wytępić

wytępić
глаг.
• аннулировать
• выморить
• гасить
• загасить
• искоренять
• истребить
• истреблять
• погасить
• потушить
• притушить
• тушить
• удалять
• уничтожать
• уничтожить
* * *
wytępi|ć
\wytępićony сов. 1. истребить, уничтожить;

\wytępić karaluchy истребить (вывести) тараканов;

2. перен. искоренить
* * *
wytępiony сов.
1) истреби́ть, уничто́жить

wytępić karaluchy — истреби́ть (вы́вести) тарака́нов

2) перен. искорени́ть

Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Смотреть что такое "wytępić" в других словарях:

  • wytępić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, wytępićpię, wytępićpi, wytępićpiony {{/stl 8}}{{stl 7}} wyniszczyć, zniszczyć coś całkowicie, do końca; wybić, wymordować, wytracić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wytępić szczury, robactwo. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytępić — dk VIa, wytępićpię, wytępićpisz, wytępićtęp, wytępićpił, wytępićpiony 1. «zgładzić, wybić, wymordować wielu (wiele), wszystkich» Wytępili podbitą ludność. Wytępić zwierzynę leśną. Wytępić muchy. 2. «usunąć, zlikwidować coś całkowicie» Wytępić zło …   Słownik języka polskiego

  • przetrzebić — dk VIa, przetrzebićbię, przetrzebićbisz, przetrzebićtrzeb, przetrzebićbił, przetrzebićbiony rzad. przetrzebiać ndk I, przetrzebićam, przetrzebićasz, przetrzebićają, przetrzebićaj, przetrzebićał, przetrzebićany 1. «w odniesieniu do roślin,… …   Słownik języka polskiego

  • wygubić — dk VIa, wygubićbię, wygubićbisz, wygubićgub, wygubićbił, wygubićbiony książk. «wyniszczyć kogoś biologicznie, wybić, wymordować, zgładzić; w stosunku do zwierząt: wytępić» Epidemie wygubiły całe miasta. Wygubić insekty domowe …   Słownik języka polskiego

  • wyniszczyć — dk VIb, wyniszczyćczę, wyniszczyćczysz, wyniszczyćniszcz, wyniszczyćczył, wyniszczyćczony wyniszczać ndk I, wyniszczyćam, wyniszczyćasz, wyniszczyćają, wyniszczyćaj, wyniszczyćał, wyniszczyćany 1. «unicestwić, wyplenić, wytępić, wytrzebić» Grad… …   Słownik języka polskiego

  • wytrzebić — dk VIa, wytrzebićbię, wytrzebićbisz, wytrzebićtrzeb, wytrzebićbił, wytrzebićbiony 1. «powycinać, wykarczować rośliny (zwłaszcza drzewa), a także pozbawić częściowo roślinności jakiś teren» Wytrzebić las, dęby. przen. Wytrzebić zło. 2. «w… …   Słownik języka polskiego

  • zło — n III, Ms. złu, blm «to, co jest niezgodne z zasadami moralności, z zasadami współżycia społecznego, co przynosi nieszczęście; przeciwieństwo dobra, ideału moralnego» Zło społeczne, moralne. Nieuniknione, nieodwracalne, niewybaczalne,… …   Słownik języka polskiego

  • nie sposób — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos, nie sposób było, nie sposób będzie {{/stl 8}}{{stl 7}} nie ma możliwości; nie da się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie sposób było wytępić stonkę. Nie sposób przepłynąć w tym miejscu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»